Een oude bekende in Manilla en een leuk motorritje

Ten eerste een heel gelukkig nieuw jaar allemaal!!

Na Siquijor was het tijd voor Dumaguette, we gingen er met een boot heen. Daar hadden we voor het eerst een backpackerwaardig hostel met als eigenaar de vrolijke Harold. Het was een van de weinige lichtpuntjes in deze typisch filippijnse stad. Voor ons hostel waren ze aan 't asfalteren. Harold bleek een bron van informatie, hij legde ons precies uit hoe bij de Twin Lakes te komen. Dat was het plan voor de volgende dag. Na een jeepney rit vlogen de motorbike drivers op ons af, een van hen had maar 2 tanden. Misschien toch maar een tandarts praktijk beginnen hier. Geregeld zie je locals met weinig tanden in hun mond. Wessel nam plaats achter de motorrijder, en Maart ging daar weer achter zitten. Je goed vasthouden and off we go! De rit bleek ontzettend cool! Lekker fris, prachtige vergezichten. We gingen flink omhoog, gelukkig was onze motormuis een bekwaam coureur. Bij de entree stapten we af en gingen we lopen. al vrijwel meteen hoorden we kleine kinderen roepen: Hello! Merry christmas! (een minuut later) And a happy newyear! (1 minuut later) Money??
Eg suf!
We arriveerden bij het 1e meer. Aan de rand daarvan zaten de locals lekker te picknicken. Wilden wij misschien ook wat eten? nee, bedankt. Maar wel lief. Bij het restaurantje dronken we wat, er zaten vooral locals, eentje ervan sneed vlees, met een enorm mes. Plots kwam er een grote vogel aan, hij had iets weg van de neushoornvogel. Twee jongens (laterna bleken ze nederlands te zijn, een van hen had een shirt van Weteringbrug aan) aten noodles uit een bakje, de vogel pikte er wat van.

Onze tweede dag in Dumaguete werd een duikdag. Apo island was de locatie, na een jaar duiken was het weer spannend, maar het ging eignelijk weer als vanouds. Mooi koraal, een zeeschildpad, zwart witte zeeslang en grote scholen mini visjes. Tijdens de pauze op apo island waren er veel shirt-verkopers. You want to buy a shirt ma'm? No? Okay. Heel gelaten. En meteen pleite.
De ijscoman had weer zo'n leuk deuntej net als in Indonesie. Toen werd het tijd voor een vluchtje, die hadden we gereserveerd via internet. Op naar Manilla! ze zijn in dit land zo amerikaans ingesteld: ma'm, sir. Harold zei Bro, tegen Wessel.
Het vliegveld lag (net als de andere vliegvleden die we al eerder in dit land zagen) vaak in het centrum. Gek om te zien. De rugzakken mochten niet tussen de voeten staan, was dit een maatregel na het incident op kerstdag?

In Manilla sliepen we bij een oude bekende. Het Friendly's Guesthouse van Benji. Hij schonk wijn in voor ons, en samen kletsten we over het hostel en over de verbouwing ervan. Er is bijv. nu een extra etage. Zag er totaal anders uit. Manilla was onze tussenstop voor een tocht naar het cordillera gebergte.

Uiteraard werd er weer een actiefilm gedraaid in de bus naar Baguio. (die hard 4 en terminator 3) Altijd leuk, schieten...
Bij het chinese hostel in Baguio werd ik Maarge San Moren genoemd. Goh, ja, ook leuke naam...

Dit was het startpunt voor onze Cordillera rit, waar we nog even konden pinnen (de rest van dit gebied waren er geen ATM's) Erg vermoeiend was de busrit die toen volgde, weinig beenruimte, hobbelweg en een onnozele buskruimel die ons niet kon vertellen waar we waren. Juist. En toen waren we dus te ver....met een tsjechisch stel konden we een jeepney delen, terug naar het dorp Kabayan. uiterst vrolijk hol van een dorp. Met hen hebben we de volgende dag een toer gedaan naar de Timbak caves. Dit zijn grotten waar 700 jaar oude mummies liggen, je kan ze echt bekijken. Ze zijn helemaal behouden, alle organen zitten er nog in.

Over eten gesproken. We zijn niet echt gecharmeerd van de filipino keuken. Hun delicatesse is Balut. Een half ontwikkeld ei, met veren erin, en vloeibaar deel erin....bah! We hebben het niet geprobeerd hoor, maar het zag er ranzig genoeg uit...