Kapitein Neger en Rundown

Als je in Colombia een winkel binnen stapt, of langs een kraampje of taxi loopt, wordt er direct: ‘A la orden!’ geroepen, wat een soort van ‘At your service’ betekent. Het klinkt best maf, je hoort het ontzettend vaak per dag. Verkopers hebben de neiging je de hele winkel door op korte afstand te achtervolgen, ook al zeg je dat je alleen maar even wilt rondkijken.

Met de locals in Villa de Leyva kijken we een voetbalwedstrijd tussen Bolivia en Colombia. Als er bijna een goal wordt gescoord wordt er flink geluid gemaakt. Wat opvalt is in dit land dat een voetbalwedstrijd wordt overspoeld met reclames. Je ziet dan opeens een klein vierkant op het scherm, over de wedstrijd heen, en het geluid van de wedstrijd valt weg. Je hoort alleen nog maar de reclame. Dit gebeurt wel zo’n 20 x per wedstrijd, het valt echt op.

Villa de Leyva is een kneuterig plaatsje met overal kinderkopjes in de straten, waar om 05.50 in de ochtend vuurwerk wordt afgeschoten. Heeft te maken met een jaarlijks feest van dit dorp. Als we rond die tijd naar het busstation lopen voor een vroege bus, zien we mannen van middelbare leeftijd al ronddwalen met vuurwerk op pijlen vastgezet, ongelofelijk!

We hebben zin om weer eens te zwemmen, bij een van de vele hotels is een schoon zwembad, helaas is het water berekoud! Dan maar zonnen. We praten over onze verdere plannen voor dit land, het laatste van deze lange reis. Graag nog een mooi strand, om te ontspannen (ik weet het, klinkt decadent na alles wat we al gezien hebben inmiddels) en denken erover om naar de 2 eilandjes te gaan die boven het vasteland van Colombia liggen, kennelijk maar 150 km van Nicaragua af, maar zijn van Colombia. s’Avonds kijken we naar vluchten op internet en in een malle bui boeken we een vlucht voor de volgende dag!

Krankzinnig verhaal. Dus de volgende dag arriveren we op San Andres, het drukkere eiland. Het is hier heerlijk warm! Om je heen zie je donkergekleurde, veelal mollige mensen, toeristen zijn bijna alleen maar van het eigen land, omdat men hier duty free kan kopen komen de rijkere locals hier shoppen. Veelal parfum- en kledingzaken. Alsof je op een groot vliegveld rondloopt. Op het strand zien we ongelofelijk veel nepborsten, veel vrouwen in dit land laten iets vergroten, borst of kont. Is een grote business hier. Zelfs amerikanen komen voor een soort pakketreis hierheen, en laten alles even aanpassen, prijzen zijn kennelijk interessant.

We kiezen voor San Luis, een wat rustiger dorpje, zo’n 10 minuutjes met een busje. San Andres stad is eigenlijk zo’n plek aan het strand dat overal zou kunnen zijn. Miami, Mallorca, noem het maar op. Spuuglelijke hoogbouw van hotels, helemaal volgebouwd. Zonde dat zo’n mooi eiland zo afzichtelijk wordt gemaakt. Er wonen ongeveer 120.000 mensen, kennelijk zijn ze in het verleden een beetje dom geweest door id’s te verkopen aan de locals van het vasteland.

Bij La Piscinita kun je vissen voeren, het water is ontzettend helder en rustig, lijkt wel een meer, en er zijn er ongelofelijk veel. Ze zwemmen nieuwsgierig om ons heen. We gaan tweemaal duiken met iemand die onwaarschijnlijk veel lijkt op Desmond van Lost, maar dan blond. Het koraal is kleurrijk, en het is weer erg gaaf om te duiken.

Op Providencia, het andere eiland, ontmoeten we Kapitein Neger. Hij is eigenaar van een hotel en een enthousiast iemand met een grijs uitstekende baard. Je kan er zelf een houten been en een papegaai bij verzinnen. Hij is de negroide reincarnatie van Henry Morgan. Later komen de verhalen los, en vertelt hij dat hij een tijd door de rum in control was. Hij dronk, hij vergat en maakte ongelukken. Hij is nu vastbesloten niet meer naar de rum te grijpen.

Vanuit zijn hotel zie je Crab Cay liggen, omringd door prachtig helder water, waar we met zijn dochter een ochtend naar toe gaan. Zij heeft er een cocktailbar. Snorkelen daar is fantastisch! We zien o.a. een stingray omringd door kleine visjes, een hele delegatie. Het is waarschijnlijk weer zo’n schoonmaakteam vissen, die hem helpen. Altijd cute om te zien.

Providencia is zoveel mooier, zoveel rustiger, we zien amper toeristen en hoogbouw is niet mogelijk, gelukkig zijn hier wel regels. Je ziet alleen maar brommers rondrijden, zelden een auto. Het is hier zo groen, echt supermooi. We proberen rundown, wat de locals als rondon uitspreken, een local dish, het ziet er uit alsof er een laagje dikke soep over een gerecht is gedrapeerd, wat bestaat uit oa. gebakken banaan, yucca, aardappel, vis en vlees. Als we teruglopen naar het hotel rijdt Kapitein Neger langs, hij schreeuwt van herkenning. Wat een geweldig figuur! Als we hem vertellen van rundown gaat zijn duim omhoog. Deze man moet op de foto, dat is duidelijk.

Bij Rolands Roots Bar gaan we ongelofelijk chillen. Het is gelegen aan een supermooi strand, met allemaal geweldig ramshackle zit- en hangplekken, tof gedaan. We hangen lekker in de hangmat, en bestellen een pina colada, die in een kokosnoot wordt geserveerd. Jammie! Van een Colombiaans stel krijgen we een lift in hun golfkarretje terug. Lief.

Southwest bay heeft ook prachtig strand. We ontmoeten Victor, een local die een beetje lijkt op Carlton van Prince of Bel air. Er is ook een local visser bij, kennelijk is deze man elke ochtend al om 4 uur in de ochtend aan het vissen. Hij is een beetje gefrustreerd over iets, wat blijft een beetje onduidelijk. Hij is namelijk behoorlijk onverstaanbaar! Hij blijft maar brabbelen tegen ons, maar beiden hebben we eigenlijk geen idee wat ie zegt. We knikken maar een beetje ja. Enige dat hij zegt, wat wij verstaan is : ‘I will fucking kill him’. Victor kapt 2 kokosnoten open voor ons. Heerlijk vers! Snorkelen daar is ook schitterend. Echt heel mooi kleurrijk koraal, zie nog barracuda’s en trumpetfish en een reefshark. Wat is snorkelen toch geweldig! Zo helder ook, het is net een zwembad. Wauw...