mooie glooiende theevelden!

Een droomlandschap. Daar waren we in beland, in Munnar. Oneindig veel groene theevelden in een prachtig glooiend landschap. Met een tuktuk reden we door het groen, zagen we theeplukkers aan ’t werk. Helaas was het theemuseum vandaag gesloten.
Daarna stond er een flinke reisdag op het programma. Vanaf Munnar 5 uurtjes in de bus naar Kottayam, en daar, na een goede lunch, de volgende bus naar Alleppey, die ons in anderhalf uur door een mooi gebied rondreed. Op naar de backwaters! Onderweg zagen we gigantisch veel groepen eenden, en palmbomen.

Ons 4 jarig jubileum hebben we gevierd op een houseboat in de backwaters van Kerala. (googlen maar!) Lekker achterover leunen terwijl je langzaam het dagelijks leven van de indiers aanschouwt. Vrouwen die de was doen, vissende mannen, en badende locals, en dat allemaal in dezelfde rivier, lekker fris! Ook zie je veel locals water halen met kruiken, vaak felgekleurd.
Vooraan op onze boot kon je lekker loungen, daarnaast bevond zich een heuse eettafelset en we hadden een slaapkamer inclusief klein badkamertje. Erg idyllisch allemaal. Door 3 man personeel werden we in de watten gelegd. Heerlijk eten, een glas rum onder de sterren, best aangenaam!

Wat opvalt in India is dat de locals niet erg goed engels spreken. Je moet soms echt je oren spitsen om ze te kunnen verstaan. Soms krijg je totaal andere antwoorden dan je verwacht. Bijvoorbeeld, je vraagt bij een eettentje: the noodles, is it with vegetables? Ze antwoorden dan: 20 minutes. Dan heb je ook nog dat hoofd dat zo wobbelt. Mensen die al in India zijn geweest herkennen dit wel. Het hoofd wordt van links naar rechts gewiebeld, alsof ze twijfelen. Maar ze bedoelen meestal ja. Maar zeker weten? Nee...

Wat een rust en charme daarna, in Cochi, een mix van Portugese, Nederlandse coloniale architectuur, en weinig toeterend verkeer. Alsof je opeens uit het land bent. Weinig afval op straat. Heerlijk, om daar een tijdje te vertoeven. Was nog een avontuur om bootkaarten te kopen voor Cochi trouwens. Er stond werkelijk een gigantische rij, mannen en vrouwen moesten in aparte rijen. Nu waren de (weinige) vrouwen in het voordeel, alhoewel pas na tien minuten de rij in beweging kwam. De kaartverkoper kwam terug van zijn lunchbreak. Ik voelde me trouwens flink bekeken, denk dat ik maar wat wijde kleding ga kopen, net als de locals: al dragen de meeste vrouwen een sari, en dat vind ik dan net niks voor mij. Ach, kan ook mijn sjaal nog gebruiken om te verhullen. Wel maf trouwens, zo’n sari bedekt meestal niet de zijkant van de vrouwen. Veel vrouwen hebben een behoorlijke belly.
Niet alleen staren de mannen graag, ook dragen ze allen een snor, en dan niet zo’n vlassig zielig exemplaar, nee een ferme dikke lap. En altijd zwart. Zo lijken ze erg veel op elkaar. De mannen gebruiken vaak een handpalmkammetje, ze klemmen deze om hun handpalm en kammen zo hun zwarte haren in het openbaar.

Overal zie je die prachtige ambassador auto’s, vaak in wit, een paar jaar geleden zag je een reclame van Peugeot 206 waarbij een indier deze auto ombouwde tot een 206. Wat een schitterende auto!!Helaas niet al te goedkoop, anders reisden we nu in die auto.
Wat je ook vaak ziet, is dat er overal in India runderen op de weg lopen. Totaal ontspannen wandelen ze over een drukke weg. Chauffeurs rijden eromheen of gaan snel in de remmen.

De treinrit naar Coimbatore: we hebben 2 bedden boven elkaar, Wessel doet een dutje in het bed boven, ik verbouw mijn bed tot 2 stoelen met tafeltje. Tijdens de rit kun je genoeg te eten krijgen. Mannelijke verkopers komen langs en roepen wat ze aanbieden, herhalend als een soort mantra. Chai,chai,chai! Een familie loopt over het perron, het kind draagt alleen een shirt, voor een (onder)broek was geen tijd? Of geld? Hebben we al vaker gespot: kleine kinderen zonder onderbroek. Laat dat kind maar piesen, overal waar het uitkomt! Scheelt weer luiers en natte onderbroekjes!
In de trein kun je je mobiel of laptop opladen, er is een flessenhouder en lichtknoppen.
Coimbatore is onze tussenstop. We reizen dan weer verder met een andere bus naar Coonoor. Onderweg zien we ezels en geiten. In de bergen zien we groepen makaken. De rit voert langs flinke haarspeldbochten. Soms heeft de bus grote moeite om de bocht te passeren. Het hostel in Coonoor is charmant. 150 jaar oude mansion, super sfeervol. Veranda. Prachtig.
De treinrit van Coonoor naar Ooty schijnt schitterend te zijn, dus de volgende ochtend nemen we die. Voor maar 3 roepie mag je mee! (70 roepies is 1 euro). De trein gaat traag door het afwisselende landschap, wat theevelden, en een gebied met schattige, kleine en kleurrijke huisjes. Inderdaad een schitterende rit met superview. De trein zit goed vol, en ja, we hebben weer bekijks van de locals. Eraan wennen lukt niet echt.

In Mysore gaan we naar de dierentuin. Het is nog best een geinig uitje, het is vrij druk met vrijwel alleen grote groepen locals die kleurrijk zijn gekleed, en behoorlijk veel lawaai produceren. De bordjes met daarop: silence please, en don’t tease the animals, lezen ze niet, of laat hun volkomen koud. Tja. Wat ze ook goed kunnen is rotzooi op de grond gooien. Als je er iets van zegt, (er zijn namelijk best wel afvalbakken) kijken ze je schaapachtig aan. Beetje jammer. Toch willen ze dolgraag met ons op de foto. Ook al is dat dan met onze camera en hebben zij er uiteindelijk geen herinnering aan. Met een big smile wachten ze op de klik van onze camera’s.
Er zijn prachtige dieren te zien in de dierentuin, met als hoogtepunt: de tijger, de neushoornvogel en een kraanvogel. S’avonds flinke onweer en regen buiten! In deze periode is India op z’n heetst. Soms best lastig om dan hier te reizen. De zweetdruppels glijden over je huid naar beneden. Gelukkig is er meestal wel een ventilator, koud water en een waaier in je hand.