Voor de camera in Bombay

In Mandrem hadden we het strand voor onszelf, het toeristenseizoen was eigenlijk al finished. Een paar dagen hebben we heerlijk ontspannen doorgebracht, lopend van kamer naar schommelstoel. Het strand was niet zo mooi als in de Filipijnen. En het was HEET.

De hectiek van Bombay gingen we erna meemaken. En wat een stad was dat zeg! We voelden er ons helemaal thuis. Een kleine week genoten we van wandelingen door groene straten, koloniale architectuur en ontzettend lekkere wijn in een moderne bar. Toen we daar een meisje naast ons aan de bar wat tips vroegen over shoppingmalls, bleek dat ze wat teveel gedronken had, en stootte bij het uitleggen wat items op de bar om. 'Just ignore it', zei ze en kletste vrolijk verder. De locals kunnen erg goed engels hier.

In de bus naar de malls schrokken we ons wild. Een jongen van een jaar of 20, voor ons, zat met zijn mobieltje te spelen. Hij luisterde naar een liedje, toen er plots een man naar 'm toe liep, de mobiel uit zijn handen trok, deze uitzette en hard begon te schreeuwen. Na een heftige, korte discussie stompte de man de jongen fel in het gezicht! Geen idee waarover het ging, misschien was het liedje politiek of religieus getint. Maar het was eng! De ogen van de man spuwde vuur! Niemand deed iets, ook de buskruimel stond erbij en keek ernaar.

's Avonds werd Wessel benaderd door een reclameburo om te figureren in een cricketpakje voor een zonnebril reclame. Een werkdag van 6 uur s'ochtends tot 6 uur s'avonds voor een vergoeding van slechts 500 punten. Met 4 mede-cricketers de hele dag in de genadeloze hitte gestaan. Veel wachten, weinig doen, vooral veel op de tribune zitten en kijken naar de aanwijzingen van de regisseur. Ook Maartje mocht 'spelen'. Ze kreeg cheerleederbolletjes om mee te cheeren, zittend in het publiek. Als enige westerling, zag dat er best maf uit, haha! Was best lollig om mee te maken.

De was in Bombay wordt op 1 centrale plek gedaan. De Dobi Ghats. Meer dan 1000 betonnen wasplekken naast elkaar, waar de hele dag door honderden mensen de was schoon slaan. Tussendoor zie je wat mannen die de was strijken, en bovenop de daken hangt de was te drogen. Indrukwekkend spektakel.

Een totaal andere wereld was het in Bundi, waar het leven er een stuk langzamer aan toe gaat, en waar runderen, zwijnen, apen, geiten en honden de straten bevolken. De reis er naar toe was al interessant, veel overbeladen vrachtwagens. Het leken net olifantenkonten. Bundi was heet, stoffig en vies. Wat wel prachtig was, waren de beschilderde muren daar. Overal geschilderde olifanten op de muur, en heel decoratieve ingangen van hostels. Schitterend. Wauw, zo'n muren willen we thuis ook wel! De dieren lagen in het open riool om verkoeling te zoeken, wat lastig was. Deze dagen werd het rond de 48 graden, niet heel erg makkelijk vol te houden, en liters waters gingen er doorheen.
Met een klein groepje zijn we naar het paleis gelopen, op een heuvel, erg mooi, oud en verlaten. Alleen een paar apen. Bizar was dat we een hond zagen lopen die een dode aap in z'n bek had...

Agra was de volgende bestemming, maar wat een hol was dat zeg. Het schijnt dat toeristen vroeger 1,5 dag bleven, nu nog maar 12 uur...tja. Snap ik wel. We kwamen voor de Taj Mahal, de begraafplek voor de overleden vrouw van de keizer, in 1631. Een gi-gan-tisch gebouw, waar 20.000 mensen aan gewerkt hebben. Wat een liefde voor je vrouw, als je dat zo groots maakt. Best indrukwekkend. Uiteraard wilden weer veel locals met ons op de foto.

We zijn niet lang gebleven, en vertrokken toen naar Khajuraho, waar de Kamasutra tempels staan. In twee sessies bekeken we alle tempels, en de sculpturen lieten weinig aan de verbeelding over. Bekijk de foto's maar.
De volgende ochtend ontmoetten we bij het busstation 4 andere toeristen, die ook naar het Bandhavgarh National Parc gingen. Daar heb je de grootste kans om tijgers te spotten. Met een jeep ga je dan het park in, een gids gaat met je mee. Die kon trouwens baggerslecht engels, maargoed. Met de 2 zweeds jongens en het roemeense stel zijn we op pad gegaan. Spannend! En...we zagen tijgers! Op ongeveer 6 meter afstand van de jeep!! De fotocamera's maakten overuren...Het was een moeder met 3 jongen. Wauw, echt heel bijzonder en spannend om dat van zo dichtbij mee te maken. Ze staken het pad over waar onze jeeps stonden. (Nee, we waren niet de enige jeeps. Er mochten 45 jeeps het park in, eigenlijk teveel maarja).
Eigenlijk konden we niet geloven dat het gelukt was! Daarna hebben we overheerlijk in een tuin van een restaurant geluncht met z'n allen, en toasten we op onze geslaagde trip. Oja, nog een laatste ding: door de Zweden kwamen we er achter hoe je Wasa knackerbrod echt goed uitspreekt. Het is 'Wooza'!