Cuenca en een mountainbike tocht

Veel vrouwen in Ecuador dragen een hoedje, het lijkt een beetje op een Tiroler hoedje, soms met een veer erop. Verder draagt men veelal een charmant rokje tot op de knie met panty’s, een trui of poncho.

In Cuenca bezoeken we een erg warm thermal bath met stoombaden, bekijken we mooie oude gebouwtjes, en eten we Mexicaans in een geinig hoekcafe, het hangt er vol met kleurrijke snuisterijen. Leuk! Wessel koopt een Panama hoed, die staat hem goed. Het stadje zelf heb je best wel snel gezien, vind ik, alhoewel de gebouwen wel erg mooi zijn.

De bus naar Riobamba duurt 6 uurtjes, ik moet zeggen dat ik steeds minder zin heb in lange busritten hier. Komt denk ik ook omdat ze hier weer net iets meer pauper zijn dan in Peru, Argentinie en Chili. Landschap is wel fantastisch. Vanuit Alausi nemen we de trein, de bekende Nariz del Diablo rit, jullie allen vast bekend :) Je rijdt met een trein door de groene bergen, het ziet er supermooi uit. Veel jonge locals zitten bij ons in de coupe.

We gaan vervolgens weer couchsurfen! Veronica woont bij haar ouders en broertje in een ontzettend groot huis, haar andere 2 zussen werken en wonen in Italie en Amerika. Ze trakteert ons meteens op een lekkere maaltijd bij een soort kip-fastfood tentje! Why are you doing this!!? Maar lief natuurlijk. Ze heeft zich ingeschreven voor een beurs om in Nederland te kunnen studeren, in juni zal ze de uitslag krijgen. Zou leuk zijn als we haar straks in Leiden kunnen verwelkomen. Met haar verlegen neefje laat ze ons de stad zien, willen we ergens stoppen, geen probleem. Als we de volgende dag de keuken in lopen staat er al een hotelwaardig ontbijt voor ons klaar, yummie! Haar moeder geeft me bij het afscheid opeens een kado, een kleurrijke sjaal, ongelofelijk... ‘Te gusta?’

De route die afleggen per bus naar Salinas is onwijs mooi, besneeuwde bergtoppen en vicuna’s weer. Mooie dieren. Salinas is een mini dorpje dat bekend staat om zijn lekkere kaas, chocolade, turron (soort noga) en champignons. Op het dorpsplein staan marktkraampjes. Alles proberen we uit. En het smaakt ontzettend goed. Jongeren volleyen op het plein, locals aanschouwen dit. We zien geloof ik maar 4 toeristen hier, geweldig.

Met een zwitsers stel gaan we een wandeling maken naar Chimborazo, het heeft er gesneeuwd, en alhoewel het maar 200 meter omhoog gaat, is het door de giga hoogte wel erg vermoeiend lopen. Boven aangekomen, op maar liefst 5000 meter hoogte, krijgen we een stempel in ons paspoort, altijd leuk. Wel best fris daar! Wessel maakt een kleine sneeuwpop en dan wordt het tijd voor een mountainbike avontuur, naar Ambato. Het eerste deel fietsen we door een sneeuwbuitje, heerlijk! Gelukkig wordt het verder op beter. Weinig verkeer, supergroen uitzicht en af en toe fiets je door mini gehuchtjes en zie je dieren. Grootste deel van de 60 km. tocht is downhill, makkelijk dus. Onderweg zie ik 2 jongetjes met runderen lopen, vrolijk begroeten ze me. Hola! Toch ben ik uiteindelijk blij om in Ambato aan te komen, best wel een lange tocht.