Toni&Guy, gibbons, een kapmes, en komodovaranen

Met een oostenrijks stel, waarvan de man op Murdock lijkt, en ’t Nederlands stel uit de bus, doen we de Minang Kabau trip met gids in omgeving Bukittingi. Behoorlijk afwisselend. Bij een plantage zien we dat er kaneel, koffie, kruidnagel en bananen wordt verbouwd in een gebied van 100m2, super. De plaatselijke kruimels lopen steeds met ons mee, en klimmen in bomen en struiken, gezellig! Wil ook wel zo’n achtertuin waarin alles groeit en bloeit. Prachtig.
Bij een van de typische minangkabau huizen zie je houtsnijwerkers aan de slag, een ontzettend intensief klusje, de muren zijn prachtig geschilderd. Bij een meertje drinken we een coca-cola, een minibus is bestickerd met ‘bitch’ op de zijruit, als we de bijbehorende kruimels vragen wie de ‘bitch’ is, liggen ze helemaal in een deuk.
Bij het uitchecken in Bukittingi worden we bedreigd met een heus gigakapmes…heel erg irritant. De kamerprijs is opeens dubbel zo hoog, yeah right…dat was niet afgesproken! Gelukkig zonder verwondingen de plek des onheils kunnen verlaten, zucht. Maar daar wordt je heus niet vrolijk van.

Wat een prachtig gebied blijkt de Harau Valley, knalgroene rijstvelden, enorme rotsblokken begroeid met groen. In een kleine cottage nemen we plaats, het is er ontzettend rustig, er lopen s’ochtends makaken rond, die er vandoor gaan met de prullen uit onze prullenmand op het terrasje. Doordat het bijna Idle-Fitre is, is het een komen en gaan van locals die op brommers naar de vlakbij gelegen waterval sjesen. Zelf ook even een kijkje genomen, en met een groep stoere kruimels op de foto. Vlakbij is een picknickplek en speeltuintje, ook daar willen ze graag op de foto met ons. De volgende ochtend worden we gewekt door gibbons, helaas kunnen we ze niet zien. Maar indrukwekkend is het geluid zeker! Ik heb het opgenomen met de ipod. Altijd leuk als herinnering.

In Kuala Lumpur regelen we een nieuw Indonesie visum, nu voor 2 maanden, en laten we ons haar flink knippen, bij Toni&Guy Academy. Dit is kosteloos, en ik word door een geblondeerde kruimel met nektattoo onder handen genomen. Hij vertelt dat ie zijn kapsel al zo’n 100x heeft veranderd, en dat de inspiratie van vrienden komt, we kletsen over zijn stad, en hoe popiejopie Facebook in Maleisie is.
Als we langs een steegje een eettentje uitlopen zegt Wes nog: die indiers in deze stad zullen toch wel iets netter zijn dan in India, met hun gepis. En wat zien we dan: 2 plassende meneren in dat steegje. Zo typisch!

En dan is het tijd voor het eiland Flores! Met nog 4 toeristen regelen we een 2 daagse Komodo-boottour. Op zoek naar de komodovaranen! Het blijkt een gezellig groepje zo met z’n 6en tijdens het snorkelen en komodo’s spotten. Een frans stel uit le banlieu de Paris (altijd leuk om weer frans te praten), de jongen is een enorme liefhebber van Lemon tart (hij vertelt dat ie overal op vakantie altijd dit taartje wil eten) en 2 Londense meiden, met indiase en sri lankese achtergrond! Ook boeiend. De meiden zijn ook lang op reis, en 1 van hen vertelt dat ze maar liefst 8 schoenen mee heeft! Het snorkelen is schitterend, gevarieerd kleurrijk koraal en veel visjes, en de komodovaranen enorm en indrukwekkend, ze kunnen max. 3 meter lang worden! Erg spannend om dan zo dichtbij die grote hagedissen te staan, en ook een beetje eng wel.

Ook de London-girls reizen mee naar Bajawa, waar we traditionele dorpjes bezoeken, onze gids is erg goed. Hij begint elke verhaal steeds met: ‘why are there not so many people here now?’ ‘because they are working on the field’ Wel grappig. Elke keer vraag en antwoord. Hier wordt de voorouderverering sterk in ere gehouden. Varkens, kippen, honden, overal lopen ze rond. De tour eindigt bij een hotspring, zalig in het water gebadderd, in de prachtige natuur. Opvallend in Indonesie: veel Mickey Mouse kleding, vooral bij de vrouwen en meisjes. Flores blijkt niet echt supertoeristisch en dat maakt rondreizen niet zo makkelijk. Veel paarden en kapokbomen hier.