Nepal

Via een ‘paar vluchtjes’ arriveren we in Nepal, het vliegveld van Kathmandu ziet er lekker ouderwets uit, met bakstenen, een groot infoscherm met vertrektijden bestaat hier niet. Wat een getoeter in de stad zeg. Ongelofelijk. Zelfs in smalle steegjes razen de brommers om je heen. Best vermoeiend. De walking tour is daardoor vrij onrustig.

In het fijne hostel (the yellow house) komen we in gesprek met een oudere Canadees die na zijn pensioen besloot om 3 weken te gaan reizen, en inmiddels al 2 jaar weg is.

In Chitwan hebben we geen geluk, wat dieren spotten betreft. Twee keer zittend op een olifant het park in, op zoek naar een neushoorn. Het enige dat we zien zijn 3 pauwhanen, 1 varaan, 1 aap en wat herten…mmm. Heb zelfs nog een ‘Potatoje oorlog’ gegeten, was niet helemaal zoals in Nederland maar best te eten!

Lumbini valt een beetje tegen, we fietsen (lang geleden!) naar de verschillende tempels waar het behoorlijk uitgestorven is. Bij een thaise tempel worden we bang gemaakt door het ‘beware of the dog’ bord, maar het is een wolf met enorme tanden! En waar zijn alle toeristen? Het dorpje heeft maar 2 eettentjes, ongelofelijk. Jammer, Lumbini heeft genoeg potentie om er iets leuks van te maken, maar het lukt niet hier. Zonde.

Charmant is het goede woord om Tansen te omschrijven, met z’n steile smalle weggetjes, vol met prachtige gebouwen, doet me een beetje aan Darjeeling denken. We maken een wandeling door stille, kneuterige Nepalese dorpjes rondom dit plaatsje, en komen veel schattige geiten tegen en dikke kippen, enorme beesten echt! Een goed leven hebben ze, dat is duidelijk, lekker rondscharrelen overal. We zien rijstterrassen, groene heuvels en hoge smalle bomen. Mudhouses in de dorpjes. Af en toe moet men de kieren ervan opnieuw vullen.

De oudere nepalese mannen dragen meestal een topi, een hoedje zonder rand, meestal in perzik/roze kleur. Kiebig. Weinig locals zie je hier roken. Wat een verschil met Indonesie! De locals zijn ontzettend bescheiden, vaak verlegen. In Azie zie je bijna in elk land overal de afbeelding van Mickey Mouse, hier is het Winny the Pooh. Uncroyable.

110 kilometer naar Pokhara, de bus stopt zo vaak dat we er maar liefst 7 uur over doen. Beter lopen! Gelukkig word je wel getrakteerd op prachtige berglandschappen. En dan gaan we paragliden! En het is ontzettend relaxed om boven in de lucht te zweven, door de windstromingen vlieg je rond. Het enige echt spannende is dat je eerst van de heuvel moet afrennen, en dan ga je zweven. Wauw! Dat is het coolste moment.

Iets minder exciting maar zeker niet minder leuk is de bekende Poon Hill wandeling, zonder gids, zonder porter. Onderweg zien we best wat porters, ze sjouwen zich de pleures, enorm zware backpacks op hun rug van de toeristen, en dan op hun slippers de hoogte in. Ongelofelijk, respect! Ik vind de reizigers die een porter nemen best decadent. Maar voor de locals is het fijn geld verdienen. Wij hebben allebei onze rugzak op de rug, en dat is prima. Meer heb je niet nodig eigenlijk. De route is niet moeilijk te vinden, vooral de eerste dag is het zelfs vrij druk. Slapen en eten doe je in de charmante teahouses, basic hostels. We klimmen aardig wat omhoog, zien zielige ezels, compleet bepakt met food of gasflessen. Poon Hill is 3210 meter hoog, een redelijke klim omhoog, al gaat dat natuurlijk geleidelijk. Daar sta je dan om half 6 in de ochtend, en we zijn niet alleen :) Duh!
Van daar uit zie je de Annapurna range. Gelukkig is het niet helemaal bewolkt, en kunnen we prachtige foto’s trekken. In een van de teahouses ontmoeten we een belgisch stel, de man vertelt over de schoenentic van zijn vrouw (ze wenst voor d’r 40e verjaardag pumps twv. 1300 euro van Manolo Blanhik, bekend door de serie ‘Sex and the city’), en eindigt met de opmerking: ‘Allee, ieder diertje zijn pleziertje he!’ Die uitspraak onthouden we!

Tegen het einde van de wandeling zien we een enorm hoge schommel, die wordt kennelijk overal opgebouwd voor het Dasain festival (zoals bij ons de kerstboom tijdens kerst), en hangt aan 4 enorm lange bamboestokken. Elke local, van jong tot oud klimt om de beurt erin, en swingt. Soms zie je ze ook met z’n tweeen, ze staan dan tegenover elkaar op het zitvlak.

We hebben onze reis door Nepal afgesloten met de aankoop van een wonderschone Nepalese kast. Die staat nu al in Leiden te pronken. Met Nepal sluiten we onze rondreis door Azie af, en vertrekken we naar Australie.