Anaconda's, dolfijnen en Nacho, het wolaapje

In ons paspoort prijken inmiddels vele stempels. De meest speciale die van Machu Picchu (landschapsstempel), Paaseiland (paaseilandhoofdjes) en de op-5000-meter-hoogte-stempel van Chimbarazo in Ecuador. Nu we weggaan uit Galapagos regelen we er eentje van daar, een stempel van boobies en schildpad, geweldig.

Met Carla, een couchsurf local uit Quito die ook grafisch vormgever is, geniet ik van een avondje rockbands kijken, tijdens Fete de la Musique. Ik vind het heerlijk om weer eens uit te gaan, en een meidenavondje te hebben. Een francaise en een half Colombiaans/half Ecuadoriaanse maken het groepje later compleet. Geen enkele toerist in dat beetje alto cafe, leuk is dat.

Dan is het tijd voor Cuyabeno, een excursie door het Amazone gebied, we kiezen voor een 5 daagse tour. Ons groepje blijkt een erg leuke club, oa. een Nederlandse die stage loopt in Quito, een meisje uit El Salvador (bijzonder, want ik heb nog nooit iemand uit dat land ontmoet), en
een meisje uit Quito die een jaartje in Leeuwarden (!) heeft gestudeerd. Deze dagen bestaan uit dieren spotten vanuit een boot. Zo zien we een baby anaconda, later ook een groot exemplaar, veel soorten apen, soorten vogels. Onze gids is erg goed in het spotten ervan. De jungle ziet er schitterend uit. In een meer met verzonken bomen zwemmen we met dolfijnen, het water is lauw, verfrissend om erin te springen!

’s Avonds horen we interessante verhalen van het meisje uit Quito. Ze vertelt dat ze zich in een sprookje waande op de fiets, in Nederland. Dat ze in het begin heel strak met haar beurs onder haar oksel liep, en merkte dat het niet nodig was. In Quito daarentegen is het ontzettend gevaarlijk. Je geld stop je weg in je beha. Iedere week blijkt er wel weer een bekende van haar te zijn overvallen, dit ziet ze op facebook. Zelf is ze ook al 2x slachtoffer geworden. Als meisje alleen loop je extra veel kans. Sneu. Als je daar een mooie bloes draagt, vinden sommige inwoners dat je hen wat moet geven. Omdat jij ‘rijk’ bent. De president is net als de nieuwe president van Peru een Chavez kloon, hij geeft de armen nu 35 dollar per maand (soort uitkering) was eerst 20, en nu vinden alle armen hem cool, maar inmiddels moet er overal meer belasting over worden betaald. Ze is bang dat ‘t er straks net als Venezuela uit gaat zien, daar schijnt familie van haar, (na hard werken en sparen, 2 huizen te bezitten) een huis te moeten afstaan aan de armen. Want jij hebt toch genoeg geld? Hmmm.. Rare gewaarwording. Het is zo typisch, dat zij, net als de cs’ers in Peru erover denken te emigreren door de politiek, omdat hen land geen goed vooruitzicht heeft. Triest om te horen.

Een wolaapje, genaamd Nacho, staat al op ons te wachten bij een klein dorpje waar we zullen zien hoe men van yucca (een soort witte grote wortel) een tortilla maakt. Erg smaakvol! Nacho wil steeds spelen, Wessel laat hem schommelen aan zijn arm. Een sjamaan bezoeken we, 75 jaar is ie al, en kleurrijk gekleed en een veer door zijn neus. Gigantisch veel kettingen draagt hij. Deze man kent meer dan 500 planten uit de jungle uit zijn hoofd. Wauw! Planten tegen malaria, allerlei soorten kwaaltjes. En Ayahuasca.
In het pikkedonker lopen we later door de jungle, het is avond, en met een zaklamp gaan we op zoek naar dieren. Spinnen, een fotogenieke kikker, een opossum en insecten zien we.

Otavalo is de laatste plek in Ecuador die we bezoeken, de vrouwen lopen bijna allemaal in witte blouses met geborduurde versieringen erop, zwarte rokken, de mannen in witte broeken en witte linnen schoentjes. We kopen nog wat souvenirs op de bekende markt. Het is altijd weer interessant hoe dan het postkantoor in elkaar steekt. Dit keer hebben ze geen doos voor ons, die halen we op de markt, en tape, daar hebben ze ook nog nooit van gehoord, die vinden we bij een sieradenwinkeltje die al open is...Dit keer vullen we maar liefst 7 formulieren in! En ze willen (maar) 1 kopie van het paspoort. Halleluja, er is weer een pakket verstuurd! (En aangekomen!)